Mezuniyet törenleri bir üniversiteye giremeyeceğini bilenlerin umutsuzluğu, kıskanç ergen ve ebeveynlerle dolu oluyor. Elbette tuhaf neşeleri kısıtlı ömürlerinde bir kere gelen bu anda çoğu zaman ağır bassa da ruhumu doyurmama yetecek günahı, umutsuzluğu buluyorum şu törenlerde. Aynı zamanda üstün zekam ve hafızam nedeniyle hayatım boyunca bir kürsüde aptal bir konuşma yaparak bir çok kişiyi küçük düşürme fırsatı buluyorum. Birkaç kişiyi birbirine düşürmek, küçük aptal insanların kötülüğe teşvik edilmesinin en basit yollarından biriydi. Bu törenden sonra da birkaç kişinin birbirine gireceğinden emindim. Okul kampüsü çok büyük değildi. Kırmızı tuğla ile inşa edilmiş üç ana binadan oluşuyordu. Binalardan iki tanesi üç, bir tanesi tek katlıydı. Hafif bir müzik sesinin yükseldiği salona doğru ilerlemeye başladım. Binaya girip belki de yüzüncü kez mezun olmak üzere cüppemi giydim. . Kızıl saçlarımı bile düzeltmiştim. Şeytan'ın kızı olarak güzel olmam gerekirdi. Güzellik, laneti ve kötülüğü yanında getirebilecek bir kumardı. Korkunçtum ama insanların hep arkamdan Aslında güzel ama makyajı karanlık karakteriyle o kadar uyumlu ki insan korkuyor demekten geri kalmıyorlardı. Belki milyonlarca kez lisede bulunduğumdan, bir o kadar kez de mezun olduğumdan bunlar umrumda değildi. Nasıl göründüğüme sadece insanların görecekleri son yüz olduğumu bildiğimde takardım. Yine de çekici olduğumu biliyordum. ciksi ve arzulanabilirdim. Bir ara gözüm ayağımdaki ayakkabıya yapışmış o patlayan güvercinin etine takılınca ittirmek için yere eğildim ve ona çarptım.