1 yıl sonra bu başlıkta toplanalım

panpalar merhaba,

elimden geldiğince düzgün bir şekilde anlatmaya çalışacağım. okumayanın canı sağolsun okuyanda ağlarsa felan hakkını helal etsin

Öncelikle cok duygulandım cünkü ocak 8 tarihi hayatımın aşkının doğum günü.. tabi ki ayrıldık amk kim mutlu olmuş ki bizim gibi adamlar bugün mutlu olsa bile yarın hayat ters yatırır düz giber bizleri. kaderimiz bu . döneriz elbet müslüm babaya .

2.si 2015in son ayları ve 2016nın başları benim için mükemmeldi. O günler geldi aklıma . şimdi hayatım o kadar kötü ki. reelde tanıklık etseniz oturur ağlarsınız.

şubat 2017 de en sevdiğim arkadaşımı yoldaşımı kaybettim, nisan 2017de babam yine hapse girdi. yalnız zaten senelerdir görmüyordum. yinede insan kederleniyor. aynı ay haksız yere dava açıldı bana. mayısda üniversite bitti tabi gelecek kaygısı vs başladı.

haziranda 1 ay evden cıkmadım. temmuzda işe girdim migrosta. iyi gibi oldum lakin orada da hayat gibti. ne haksızlıklar gördüm. adelete sisteme sövdüm durdum gene . anarşik ruhum ortaya cıktı.

üniversite bitti dedim ya yukarda komple değil yani.. sene olarak .. eylül ayındada ailem ekonomiden zerre anlamadığı için battı. zaten baba yok bişi yok zar zor geçiniyoruz. iyide sıctık. elimde ne varsa verdim.

üniversiteyi bırakmak zorunda kaldım. hem maddi yetersizlikten hem pgibolojik açıdan iyi değildim. açıkcası bölümümüde ( iktisat) cok sevmiyordum.

çöküş bitmedi tabi, hayatımın aşkı dediğim kişi vefat etti.. sevgilisi bıcaklamış.. ben öpmeye kıyamadım elin bini ..

bu satırları yazarken gözlerimden akan yaşın haddi hesabı yok..

son olarakda 3 aydır evden dışarı hiç cıkmadım .. içiyorum uyuyorum başka türlü uyuyamıyorum cünkü.. gelecek kaygısı kayıplar.. kimsem yok. bitmiş haldeyim..

teşekkürler ,kendinize iyi bakın

(bkz: edit) şimdi farkettim yazımda 8 ocak cok duygulandım demişim kafam o kadar güzel ki bugünü 8 ocak sanıyordum. sanırım benim bir parçam hep 8 ocakta takılı kalacak.. ( yazıyı okumayan anlamaz)