Oturabilir miyim ?.Kız evet dedi karşısına oturdum. Sabahki davranışımdan dolayı üzgünüm sabahları biraz asabi oluyorum da dedim. Benim de kötü bir amacım yoktu sadece buralara yeni geldim ve insanlarla iyi anlaşmak istiyorum.Bu yüzden neden benden nefret ettiğini merak edip sordum dedi. Tekrar özür dilerim. Umarım bundan sonra iyi anlaşabiliriz dedim. Gözlerimin içine bakarak Umarım dedi.
Zil çaldı sınıfa doğru yürüdük. Aynı anda sınıfa girmemiz sınıfı şaşırtmıştı herhalde ki herkes bize bakıyordu. Dersler geçti okul bitti. Okuldan çıkarken Ebruyu gördüm. Yanıma geldi. Utana sıkıla Şey ben buralarım yabancısıyım biliyorsun, bugün de beni almaya gelecek araba gelmedi. Evimi bulmamda yardımcı olur musun? dedi. Kolaysa sen hayır de.Tabii ki dedim. Birlikte yürümeye başladık. Evinin adresini söylediğinde gözlerim parladı. Bizim eve 500-600 metre uzaktaki mahalleden bahsediyordu. Lakin bahsettiği mahalle öyle normal insanların oturabileceği bir yer değildi.Çoğunluğu villalardan oluşuyordu. Kızı evine kadar bıraktım. Tahmin ettiğim gibi o villalardan birinde oturuyordu. Görüşürüz diyip ayrıldık. içimde bir heyecan vardı. Gece yatağa girdiğimde Bana neler oluyor dedim kendi kendime.Ne kadar ergenceydi daha 2 gün önce gördüğüm kıza şimdi aşık mı oluyordum ? Peki ya kendime verdiğim sözlere ne oldu ? Farklı olacaktım hani.ilk kez kendime verdiğim sözden vazgeçecektim ne yazık ki.Peki gerçekten o kızla bir şeyler yaşayacak mıydım? Tabii ki yaşayamazdım.O kız kimdi ben kimdim.Bu düşüncelerle uykuya daldım.