Arabadan indi ve okula doğru yürümeye başladı. Ahhh Hayır! Sözümü tutamıyordum. Kıza bakıyorum yine. Yürüyüşü o kadar asildi ki... Hayır! Eğer kız bana güzel gelmişse herkese gelmiş olmalıydı. Sonunda kafamı başka yöne çevirdim. Sonunda sınıflar açıklanmıştı.D şubesindeydim. Hangi şubede okunduğumu duyar duymaz hareketlendim çünkü o kızla aynı ortamda kalmak istemiyorum.O an orayı terketmemin bir anlamı olmayacağını sonradan anladım. Sınıfımı bulmadan önce lavaboya gittim. Kendime baktım.Sen farklısın dedim. Aslında tip olarak gerçekten farklıydım. Kumral saçlarımın arasından çıkan sarı saç telleri beni farklı gösteriyor olabilirdi.Ama kimin umrunda? Tuvalette işimi bitirip sınıfa girdiğimde keşke ilk olarak sınıfa girseydim dedim.Çünkü sınıfa girince şaşırmıştım ve şaşırmak bana göre değildi.Ama beni bile şaşırtabilecek şey oradaydı. Lapis mavisi. Buna bundan sonra kendi içimde o ismi vericektim. Deniz mavisi çok sıradandı.Ahh aptallaşma ne düşünüyorsun, gir içeri otur işte yerine dedim kendi kendime. Kızın oturduğu en uzak sıraya oturdum. Kafamı kaldırdım ve kız bana bakıyordu. Hayatımda böyle bir bakış görmemiştim. Sahi neydi ki benim hayatım? Şu yaşıma kadar nasıl bakışlar gördüm ki bu bakış bana farklı geliyordu. Hayır.Kesinlikle eminim bu kimsenin bekleyeceği bir bakış değildi. Kızın gözleri bana kibirle bakıyordu... Kibir.
ilk kez kendimi bu kadar aşağılanmış hissettim. Boşverip kafamı sıraya yasladım.2-3 dakika sonra öğretmen geldi. Klagib herkese isim sorma muhabbeti başladı. Sıra o kıza geldi. Duyduğum isim beni şaşkınlığa uğratmıştı. Sadece beni de değil. Sınıftaki herkesi. Hocayı bile...