oğlan gerçekten sağlamdı yüzümde hasar bırakmıştı ama ben çocukluğumdan beri kavga eden bi adamım, aldım altıma ezdim oğlanı. lan ama harbiden oğlanda suç yokmuş. hırsımı aldıktan sonra konuya girdik, buket oğlana yanıkmış, benim buketim... çocuğa çok yalvarmış, çocukta en sonunda kabul etmiş, çıkmaya başlamışlar. neyse bende oğlana durumu anlattıktan sonra delikanlı çocukmuş, işim olmaz kardeş benim eğer senin sevdiğin kızsa dedi. eyvallah dedim. çocuk buket'e gitmiş anlatmış durumu, gibtiri çekmiş. buket hanımda zenginlere ayak uydurup telefon yapmış kendine, benim numaramı da bulup bana mesaj attı o günün akşamı sen nasıl bir insansın, neden bana bunu yaptın, ben onu seviyordum diye... başımdan aşağı kaynar sular döküldü benim buket'im bana başkasını sevdiğini söylüyordu. neden dedim, beni hiç mi sevmedin, nasıl yarı yolda bırakabildin, nasıl vazgeçebildin dedim. haline bakmıyor musun ? şu tipine, giydiklerine, hayatına bi bak, seni çocuk aklımla seviyorum sanmışım ben, seni kim sever ki dedi bana...

çok koydu lan dıbına koyayım. harbiden geçtim aynanın karşısına baktım kendime. eli yüzü düzgün bir çocuktum ama çok cahildim lan, bir gib bildiğim, görmüşlüğüm yoktu, cidden serseri miydim lan ben yoksa ? o gün yemin ettim kendime en iyisi olacak, o çocuğu bana tercih ettiğine buket'i pişman edecektim. hırs yaptım, araştırdım öğrendim. google nasıl yakışıklı olunur, sevdiğim bana nasıl geri döner, beni nasıl sever, insanlar beni nasıl beğenir, ailem beni nasıl sever gibi gibimsonik aramalar yaptığımı bilirim. evet acımı içime gömdüm, kendimi geliştirmek için çabalamaya başladım. önce kitap falan okumaya, bi şeyler öğrenmeye başladım, ufkumu genişletmeye çalıştım. bu arada son senemdi lise de. babama verdiğim bir söz de vardı :adam gibi adam olmak'' yani üniversiteyi kazanmak zorundaydım. köpek gibi çalıştım hem derslerime hem kendimi geliştirecek şeylere... ve öss girdim, en iyi şehirlerden birinin en iyi üniversitesini kazandım, mühendis olacaktım...