bunlar sonra düşünmem gereken şeylerdi, zaten beni sevmediklerini biliyordum o yüzden şimdilik bu konuyu es geçmeliydim. asıl sorun buketti... ulan nasıl olabilirdi ya nasıl ? düşünün beyler kendinizi benim yerime koyun, 9 yıl boyunca tek bir gün bile birbirinizi göremeden yapmadığınız, ilk duygularınızı onunla paylaştığınız, gözünüzü onla açtığınız aşkınız... elinizden kayıp gidiyordu sanki ? nasıldı lan neden ? bir kez daha gittim buketin yanına yine aynı şeyleri bahane ederek uzaklaştı benden. artık dayanamayacaktım ve bir dahaki sefer gitmesine izin vermedim tuttum kolundan noluyor lan dedim. çok yüksek bir sesle yeter ya yeter başı beladan kurtulmayan, ailesinin bile sevmediği birisini ben neden seveyim ki dedi bana. evet beyler ailesinin bile sevmediği biri... işte o bendim.

o gün ilk defa sigarayla dost olmuştum. ilk sigaramda anadolu... güzeldi lan aslında o sigara, içmesini bilmiyordum ama sağdan soldan babanı görmüş gibi hiiihh yap falan derlerdi öyle denedim işte. olmuştu da dertlerimi unutturuyordu sanki bana. buket'in binasının önünde yattım o gece sigaram ve telefonumdan çalan etkin-sensizim canım eşliğinde. telefonu da soracak olursanız biricik babam yurda gittiğimde bişey olursa ara diye gizli saklı almıştı bana. nokia 5110 muydu neydi express music... neyse beyler evdekilerin zaten umrunda değildim, babama da arkadaşta kalacağımı söyleyip sabaha kadar buket'in okula gitmesi için evden çıkmasını bekledim. sonunda çıktı geldi. ne arıyorsun sabah sabah burda mehmet dedi telaşlı telaşlı. hiç gitmedim ki dedim. bi evin yok mu ya senin merak etmiyolar mı hiç dedi. ailesinin bile sevmediği bi çocuğu kim merak eder ki dedim...