Mahir olduğunu söyleyen oğlan kapıyı açtı.
Tanıyamamıştım ama o tanımıştı.
Lan nasıl tanıyayım amk oğlu bilgisayarla uğraşmaktan yemek yememiş.
ince cılız bir oğlan olmuş.
Soğuk bir samimiyetten içeri geçtim.
Annesi de görünce selam sabah derken biz Mahirin odasına geçtik.
Mahirle kısa sohbetten sonra meseleyi bahsettim.
Bıyık altından güldü.
Böyle alaylı alaylı.
Olmaz o iş dedi.
Yıkılmıştım.
Lan sen 490 alıp gitmedin mi bu bölüme yapsana bişeyler dedim.
Hiddetlenişimden rahatsız oldu sanırım gözünde çocukluktaki o bin bakışı gördüm.
Bak dedim bu iş basit bi iş değil biliyorum ama olan olaylar zoruma gitti bi adım atalım dedim.
Yapan olsaydı şimdiye yapardı dedi.
Peki dedim hiç mi şans yok.
Tam o esnada annesi içeri girdi.
Meyve suyu kek felan getirmiş.
Afiyet olsun dedi.
Kadın kapıdan çıkarken beni yanına çağırdı.
Bak evladım dedi Mahir geçen sene ODTÜde arkadaşlarını bi kazada kaybetti o günden beri ilk defa yaşıtı olan biriyle iletişime geçiyor lütfen ona hiddetlenme o şuan çok kırılgan dedi(sanırım ben baya bağırmışım annesi bile duymuş mutfaktan)
Aslında annesi bana koz vermişti Mahir'in yumuşak karnını biliyordum.