abim hiç yapmaması gereken bi hareketi yaptı, buketin önünde sen paramızı kızlarla mı yiyorsun diye bahane olduğu belli olan basit bir cümleyle tokadı attığı gibi yere yapıştırdı beni. beyler abim o zamanlar 25 ben 15 16 yaşlarında falanım işte. neyse beyler yerden kalktım, buketin elini tekrar tuttum evine zütürdüm. dışarda biraz kafamı dağıttıktan sonra eve gittim. eve gittiğimde konuşan konu beni yurda verilmemdi. abim babamı eğer yurda yazdırmazsak, evde bu serserinin önünü alamayız, karı kız kavga dövüş her şey var gibisinden adice laflarla gaza getiriyordu.

evet beyler ilk defa evden ayrılma vakti gelmişti. aslında mutluydum bir daha bunların derdini çekmicektim ta ki yurttan okul dışında çıkamayacağımı öğrenene kadar. beyler buketi görmek için yurttan bir iki üç kaçmak derken artık öğretmenlerinden de gına gelmişti. alışmışlardı fakat artık dövüyorlardı beni. sırf buketi görebilmek için dövdüklerinden babama hiçbir zaman bahsetmedim. bigün yine buketi görmek için kaçmıştım. yurda geldiğimde bu sefer hocaların hepsi beni kapıda karşıladı. hoşgeldin mehmet deyip odaya zütürdüler. ve beyler insanların ne kadar acımasız huur çocuğu olduğunu o gün anladım. kendilerine göre haklılık payları vardı ama beni öyle çok dövmüşlerdi ki bayılmıştım. bayılıp kaldığım yerden de kaldırmamış huur çocukları. sabah tanıdığım bir sesle gözlerimi açtım...