sınıfa geldiğimde buket ağlıyordu. ne oldu diye defalarca sormama rağmen cevap vermeden kızlar tuvaletine doğru gitti. lan evde zaten sevilmiyordum, her şey bomtaktu. o yüzden futbol oynamak ve buketten başka mutlu olduğum tek bir an'ım bile yoktu. buketi öyle görmek beni deliye çevirmişti ne yapacağımı bilemez halde oturdum kaldım sırama. ardından tülin yanıma geldi. furkan buket'e bidaha mehmet'le konuşursan mehmet'i döverim demiş. ardından o yaşta nerden biliyosa huur çocuğu çoğu hiç duymadığımız küfürler etmiş. tülin lafını bitirmeden oturduğum yerden fırladım...

okulda öyle bi koşuyorum ki furkanı ararken, karşıma çıkan herkes geri çekiliyor. en sonunda furkanı kantinde gördüm. dedim ya beyler güçlü çocuktum, furkan'ı altıma aldığım gibi yumruklamaya başladım. öğretmenler geldi, bizi tuttuğu gibi müdürün odasına zütürdüler. lan istemsiz bi korku var üzerimde ne yapacağımı bilmiyorum. ardından velilerimiz geldi, çok şükür babam gelmişti. olay tatlıya bağlandı fakat babam numaradan bana kızmıştı. biliyordum gerçekten numaradan kızmıştı, kıyamazdı babam bana. müdür de mehmetle furkan bugün evlerine gitsin, dinlensinler diyerek olayı yatıştırmıştı. babam gerçek bir baba olduğunu işte o gün o gün minicik yüreğimde hissetirmişti, bana oğlum evdekilere anlatmayalım, aramızda kalsın bu dedi. babamın gerçekten beni sevdiğini anlamıştım