Unutduq tarixi, ötən zamanı,
Tarihi, geçen zamanı unuttuk.
Unutduq torpağa tökülən qanı,
Toprağa dökülen kanı unuttuk.
Unutduq fərqini yaxşı - yamanın,
iyiyle kötünün farkını unuttuk
Bağışlama bizi, Vətən!
(Ey) vatan, (sen) bizi bağışlama!

Görsək də köksünə batan qılıncı,
Göğsüne saplanan kılıcı görsek de
Başımız altına qoyduq balıncı,
Başımızın altına yastığı koyup (uyuduk)
Doğrandın, bölündün sən xıncım - xıncım,
Parça parça bölündün, doğrandın
Bağışlama bizi, Vətən!
(Ey) vatan, (sen) bizi bağışlama!

işimiz - peşəmiz oldu ahü - zar,
işimiz gücümüz oldu feryad, figân oldu;
Fəryad səsimizdən fələk də bezar,
(Öyle ki), Felek bile (bu) haykırışlarımızdan (artık) usandı.
Ölməmiş səninçün qazıdıq məzar,
Ölmeden senin için mezar kazdık
Bağışlama bizi, Vətən!
(Ey) vatan, (sen) bizi bağışlama!

Aldatdı divləri çoxbilmiş cırtdan,
Çok bilmiş zayıflar, devleri aldattı
Ayıra bilmədik quzunu qurddan,
Kuzuyla kurdu ayırt edemedik
Hamı candan keçdi, biz isə yurddan,
Hepsi canından oldu, bizse yurdumuzdan olduk
Bağışlama bizi, Vətən!
(Ey) vatan, (sen) bizi bağışlama!

Səni əsir ikən qoymuşuq darda,
Sen esir iken, biz seni darda koymuşuz
Cəngavər ruhumuz hardadır, harda?
Mert, yiğit rûhumuz nerdedir, nerde?
Qoynuna gəlmədik, of, bu bahar da,
Of, bu bahar da koynuna gelemedik,
Bağışlama bizi, Vətən!
(Ey) vatan, (sen) bizi bağışlama!

Günəş içimizdə eyləyib qürub,
içimizdeki güneş, battı.
Sərhədsiz səbrimiz illəri yorub,
Sonsuz sabrımız, yılları yordu.
Yollar, yetim kimi boynunu burub,
Yollar, yetim gibi boynunu büktü
Bağışlama bizi, Vətən!
(Ey) vatan, (sen) bizi bağışlama!

Həsrətdən yanıbdır o qara bağrın,
O KARA BAĞ'rın hasretten yanmış,
Ağlamaqdan kordu neçə bulağın,
Nice pınarın, ağlamaktan kurumuş,
Axır yarasından qan Qarabağın,
Karabağ'ın, ağır yarasından (adeta bir) kan (gölüne dönmüş),
Bağışlama bizi, Vətən!
(Ey) vatan, (sen) bizi bağışlama!

Qəfəsə salıblar quş qəlbimizi,
Kalbimizi (bir) gibi kafese hapsettiler
Didir peşmançılıq, "kaş" qəlbimizi,
Pişmanlık, kalbimizi didik didik ediyor
Məzar daşı eylə daş qəlbimizi,
Taş kalbimizi (bizlere) mezar taşı eyle;
Bağışlama bizi, Vətən!
(Ey) vatan, (sen) bizi bağışlama!

Hələ ki, vicdanlar qoyulub dincə,
Hâlâ vicdânlar, kendi rahatına bakarken
Köksünü ötürür məğrur Əlincə,
(O) Mağrur Alinja (dağı), iç çekiyor.
Sənin ayağına biz gəlməyincə,
Biz, senin ayağına gelmeyince
Bağışlama bizi, Vətən!
(Ey) vatan, (sen) bizi bağışlama!
Bağışlama bizi, Vətən!
(Ey) vatan, (sen) bizi bağışlama!