Sevgili panpalarım uzun zamandır inciyi takip ediyorum bazen güldük bazen agladık ama sevdim sizi panpalarım ve hayat hikayemi anlatmak içimi size dökmek istedim amacım şuku felan degil sadece dertleşelim cektigim acıları paylaşmak sadece tel den yazıyorum oda külüstür bişey şimdiden okuyacak panpalarım kusura bakmasın

Hikayeme yada yaşadıklarıma girmeden önce kendimden bahsedeyim yaş 20 olan üni 2. Sınıf ta olan bi panpanızım tip desen iyi sayılır ama öyle kaslı bi panpanız değilim 180 boy 85kg
biriyim memur bir ailenin tek çocuğuyum hayatın acı yüzüyle tanışmam lise 2 de başladı hergün yaptığım gibi okula gitmiş yarı dinlemiş yarı dinlememiş şekilde günü atlatmanın sevinciyle eve gidiyordum hiç unutmam salı günüydü eve geldigimde kimse yoktu annemi aradım ama açan olmadı bende evde beklemeye başladım annemle babamı sonra akşam olmuştu arayan annemdi baban hastanede
gel dedi fırladım hemen hastaneye
geldigimde annem aglıyordu ve orda ögrendim babamı kaybetmiştim panpalar bi sigara molası verecem dinleyen kardeşlerim kendini belli etsinde boşa yazmadığımı ögreneyim