Alttaki yazıyı okumadan önce belirteyim burada sadece felsefe yapıyorum, bende sizler gibi alfa olma yolunda ilerleyen bir omegayım, açıkcası kızlar gibimde değiller önemsenmeyecek yaratıklar her neyse

Muck üstad bize mutlu olmamızı öğütledin ki haklısın mutlu olmalıyız, bir alfa mutlu olur ve çevresine enerji saçar, kendisine istemsiz olarak acı çektirtmez bkz=aşk acısı fakat biz bir insanız ve vücudumuzda tek bir duyguya yani mutluluğa bağlı yaşamak saçma geliyor, zira diğer duyguların da bir işlevi var ve üzüntü duygusunda bile bir insan hazine bulabilir.

insanların büyük bir çoğunluğu sürekli acı ve ıstırap çekiyor, bunun yanı sıra asla tam mutluluk duygusuna ulaşamıyorlar ve sürekli doyumsuz oluyorlar. Kimi insan (saçma da olsa) aradığı aşkı bulmak için yıllarını veriyor ve bulamıyor ve bundan üzüntü duyuyor kimi insan ise aradığı aşkı buluyor ve bu mutluluğun kaybolacağından ötürü üzüntü duyuyor. Kimi insan 1 milyon dolara sahipken 10 milyon dolara sahip olmadığı için üzülüyor. Kimi insan ise aradığı aşkı bulup daha iyisini istiyor zira çevresinde daha iyi ilişkiler yaşayan insanları görüyor. (yanlış görüyor) insanların pek çoğu kısır bir döngü için de yaşıyorlar ve bir türlü mutlu olamıyorlar peki sorun nerde yatıyor? Mutluluk için başkalarına ihtiyaç duymaları gibi bir cevap kabul edilemez zira mutlu olan bir insan doyumsuz da olabiliyor. Buna göre kendini gerçekleştirip derin bir huzur, mutluluk ve tamamlanmış hissini nasıl elde edebiliriz? Ya da zihnin bütün bu duyguları olduğu gibi kabul etmesini ve başka bir şey istememesini nasıl sağlarız? Mutsuzluğu mutsuzluk, neşeyi neşe, acıyı acı olarak görmeyi nasıl başarabiliriz?

Benim bunları düşünerek bulduğum sonuç zihnimizi şuan ne yaşıyor olabilirdim sorusundan ziyade şuan da ne yaşıyorum? sorusuna yöneltmek. Elbette bu tür bir zihinsel duruma ulaşmak zor bir şey kaldı ki beynimizi eğitmek başlı başına çaba gerektiren bir konu. Fakat eğer böyle bir şeyi gerçekleştirir isek ileride tatsız ve hüzünlü bir durumla karşılaştığımız zaman acı çekmeyiz ve bu hüzünlü durumda dahi derin bir hazine bulabiliriz. Benim düşünerek ve araştırarak bulduğum sonuç bu zihnimizi eğitmek için öncelikle farkındalık denen kavramı öğrenmemiz ve hayatımıza uygulamamız gerek. Madem dünya bizim oyun bahçemiz önce felsefe yaparak karşımıza çıkan soruları yanıtlamalıyız ki tecrübe puanı toplayalım.

Entrynin altına güzel yorumlarınızı bekliyorum, muck üstad sende yazarsan sevinirim.