Ben Deniz için birşeyler yapmak istiyordum. Ne bileyim. O çok sor zamanlar geçiriyordu. Ailesini kaybetmişti. Ağabisi arayıp sormuyor, akrabaları Deniz"i hiç merak etmiyordu. Deniz içten içe kendini yanlız hissediyordu. Annem bunun farkındaydı. Yoksa asla beni bırakıp istanbul'a falan gitmezdi.
Mehmet Amca olabildiğince bizimle evle ilgileniyordu. Ben okul çıkışlarında çalışıp harçlıklarımızi çıkarmaya çalışıyordum.

Birkaç aydır Deniz'deki bu sessizlik beni çok üzuyordu. Kendimce bi plan yaptım. Deniz'e hazırlanması gerektiğini söyledim. Hazırlanıp çıktık.
Sürekli bana

"Nereye Can ?"

Diyordu. Ona hiçbirşey söylemedim ve yola koyulduk sonra üzerinde "Çocuk Esirgeme Kurumu" yazan binanın önünde durduk. içeri girdik. Görevli bayana durumu izah ettim. izin alıp yukarı çıktık. Burası 2 katlı şirin masalar sandaleyeler güler yüzlü ınsanlar ve neşeli çocuklarla kaplı biyerdi. Biz geçip koltuklara oturduk.