ahşaplar yığıyorum kapalı odalarına
senin hiç girmediğin, senin bilmediğin odaların
oysa ait olanlarının farkında sanırdın
kendini ve mağrurdun iç görünle
ahşaplar yığıyorum hiç kapısını çalmadın
bir girseydin içeride çiçekler
belki çoktan öldüler
güneşi soktum bu odalarına her gün
pencerelerinden kuşlar
pencerelerinden açmakta olan tomurcuklar
izlesen görürdün hareketlerini
öyle zamansızca ama öyle akışkan
sana verdim bütün bir ilkbaharı
ahşaplar yığdığım odanda
şurada bir sehpa ve üstünde
mutlaka çok seveceğin o kitap
bunu anlayacağını düşündüm, şundan hoşlanacağını
bir bilseydin ah
başka kapıların da vardı ve senin evindeydiler
ahşaplar
ahşapları dolduran anılar
üzerinde çizik çizik seviler ve
birtakım başkaca şeyler
sevecektin
bilseydin