1. yılımızı çok şeker bir şekilde kutladık.. birlikte yaşamamak için hiç bir nedenimiz kalmamıştı ben ailemin yanından ayrıldım aslının yanına yerleştim çok huzurlu günlerdi o zamanlar sözlük nedir bilmez girmezdim bile bilgisayarım vardı arada oyun oynuyordum, müzik dinliyordum bu kadardı.. kavga nedir bilmezdik 2 yıl sonra artık yersiz yurtsuz tartışmalar başladı artık ben çok fena şüphelenmeye başlamıştım cünkü telefonuyla fazlaca ilgileniyordu bende gariban pcde oyun oynuyorum yine ilişkiye falan giriyoruz düzenim devam ediyor ama o biraz garip davranıyordu bunca zaman kıskanclık krizlerine giripte telefonunu elinden almadım isteyince zaten gösteriyordu arkadaşlarını vs hep tanıyordum zaten.. sosyal medya hesaplarımızı kapamıştık kullanmıyorduk.. birbirimize yetiyorduk benimde pek arkadaşım yoktu onun için herkesi silerdim. bi gün artık telefonla o kadar cok takıldıgını fark ettim ki yani istedim benden telefonu kaçırdı çocuk gibi hayır falan dedi verir misin dedim tekrar sakince bu "hayır ne oldu be" falan dedi artık kıllanmaya başlamıştım peki diyip sinirden balkona cıktım sigara iciyorum bu geldi belime sarıldı aşkım ne oluyo ya falan yaptı dedi bir şey olmuyor artık farklı davranıyorsun ve seni hissedemiyorum dedim..