2 Kasım 1965

Mehmet bugün okula gelmedi. Muzaffer beyden çekinsemde evlerine gidip hasta mı diye baktım ancak. Muzaffer bey defol git öğretmen mehmet gitti gelmeyecek bir daha sözleri ile beni kovdu.

Soru bile sormama izin vermeden suratıma kapıyı kapattı. Tekrar kapıyı çalmak istesemde iri yarı birisiydi. Kızması halinde beni fena şekilde brnzetebilirdi. Üstüne gitmek istemedim nede olsa öğrencektim neden gelmediğini elinde sonunda.

Tarih 22 Kasım 1965

Mehmet in sesi ile uyandım. Yanımda dikilmiş ve beni uyandırmaya çalışıyordu. Arapça konuşuyordu ama onu anlıyordum sürekli seni buraya yanıma alacağım diyordu.

Öğrencilerin dediklerine önceden inanmamıştım ama Mehmet in gözleri gerçekten simsiyahtı. Uykumdan terler içinde uyanıp etrafıma baktım saat gecenin 3ydü.

Karşımda ki duvarda yerde yatan keçi gibi bir şeyin gölgesi vardı. Ancak odamda keçiyi bırakın sinek bile yoktu. Üstelik yattığım kanepe kitaplık masa ve bango dışında bir şey yoktu ha bide halı vardı.

O gölgenin odamdaki neyin gölgesi olduğunu anlamaya çalışıyordum ama bulamadım. Kalkıp gölgenin önüne geçtim ancak duvardaki gölge gitmedi.

Tam o anda anladığım üzre keçi olan şey duvarda yürüyüp duvarın diğer duvara bağlandığı köşede kayboldu. Bütün kanımın çekilmesi yetmez gibi dilim tutuldu tel bir duayı bile söyleyemiyordum