Osman hoca bi oda gösterdi bu oda senin olsun ben namaz vakitleri giderim sana seslenmem aklında bulunsun dedi tamam anlamnda kafamı salladım odaya geçtim düşünmeye başladım ne olduğuna anlam vermeye çalıştım ama ne fayda yapamadım yatacağım divan tam cam tarafındaydı camdan bakmak istedim kafamı uzattım sonsuz bi karanlık vardı sadece bi haraketlenme var gibi geldi odanın köşesnde duran gaz lambasına koştum aldım camı açtım ışık daha ilerilere gitsin diye koluma dışarı uzattım o an bebek ağlamaları duydum iyice odaklanıp ileri baktım koca hanife oturmuş kucağında ve çevresinde bir sürü bebek ama hepsi mutsuz karşısında ablam ablamda tek tel saç yok öylece onlara bakıyo koca hanifeye döndüm tekrar ağlamayın ağlamayın diye feryat edişini gördüm derya görüyosun korkmuyosun çöz sen çöz bizi derya duyur derya duyur diye bağırmaya başladı direk camı kapatıp yattım ama uyumak ne mümkün osman hocaya anlatmaya karar verdim salonda kuran okuyordu hocam sana anlatmam gerekenler var dedim dur sen bekle beni dedi gitti elinde bi ayna bi kaç musaf vardı yanıma oturdu anlat dedi her şeyi anlattım eline aynayı aldı önüme koydu üstüne örtü attı kurandan ayetler okumaya başladı kuranı kapatınca örtünün altına gir aynaya bak dedi baktım küçük solgun bi kız gördüm bunu hocaya söyledim