Serdar duvara boş boş bakıyordu. Ağlamayı bırakmıştı. Sadece rakısını yudumluyordu.
Serdarin kendine bişey yapmasından korkuyordum. Bu yüzden de hiçbirşey yapamıyordum. Elim kolum bağlı oturmak çok koyuyordu.
Tek umudum Ozan'dı . Telefonumu hiç yanımdan ayırmiyordum.
1 saat sonra Ozan aradı. Odaya geçtim odamda Buket şiddetli bir şekilde ağlıyordu. Bende Serdar'in odasina geçtim.
Açtım telefonu
O: bi ipucuya ulaştık
B: ne ?
O: Yalçın en son Şili'de bi benzin istasyonunda görülmüş. 2 saat önce. Şuan hala araştırıyorum. Akşama kalmaz buluruz.
B: Çok sağol Ozan
O: Lafı mi olur kardeşim.
Telefonu kapatıp içeri girdim Serdar yoktu. Odalara baktım gene yoktu.
Salona girdiğimde sehpanın üzerindeki araba yoktu.
"Ulan Serdar" diye bağırıp aceleyle Ozan'i aradim