Yanımıza gerekli olan ihtiyaçları aldık, aileme haber verip vermeme konusunda tereddütde kalmışmıştım ama bilmeleri daha doğru olur diye telefonuma salırdım.
"Alo annem, ben yarın arkadaşımın cenazesine gidiyorum Demirci köyüne haberin oluşun, hakkını helal et. " sanki ölüceğimi biliyormuş gibi helallik istemiştim
" Tamam oğlum, başını derde sokma, tez get tez gitde ne bu daha 1 hafta oldu senin orda kalalı, neyse bakalım hayırlısı "
Daha sonra Cihan'a baktım hazır mısın ? diye sordum kafasını salladı Murat bizi başladı zütürmeye biraz kalabalık kesimlere gidiyorduk, ben markete girdim araba beni tutuyordu belki lazım olur diye tuzlu bişeyler aldım.
Daha sonra 15-20 dakika civarı diyelim, bir durakta bekledik gelen minibüse bindik cebimde 200 lira bütün kalmıştı, Cihan'a sordum cüzdanında paraları gördüm acıyordum onun o haline 3 tane yirmilik vardı , arasından bi 5 lik çıkartıp bana uzattı,
"Borç ha tamam mı verdiğimde geri alıcaksın. " dedim tebessüm etti, daha sonra parayı uzatıp yerimize geçtik 2.3 saat sonra ordaydık.
Minübüsten aşağı adım atar atmaz Murat :