Anlatmaya başladı işte benim hakkımdaki herşeyi anlatıyordu ama şaşkın ve sinirli şekilde dinlemeye devam ettim işte benim evlatlık olduğumu gerçek babamın o olduğunu söyledi çok sinirliydim aklıma gelmişti doğru tahmin ettim onca şevkati hep oğluna göstermişti elime bi bez parçası alıp eve gittim Ebru ile kızım Ceren'i aldım eşyaları topladım.

Arabama bindim kafamın estiği yere gidecektim bana göre değildi bu hayat belkide sınıra doğru gidecektim ülkeden gidecektim artık dayanacak gücüm kalmadı hep dert hep keder artık yeter geçmişini gibtiğimin dünyası üstüme gelme ben yoruldum yeter dedim

Ebru'ya olanı biteni anlattım ağladı nedir bu nedir böyle diye ağlamaya başladı pasaportu vardı onların Gürcistan da nikah kıyarız dedim Gürcistan A doğru arabayla gidiyorduk kaybedeceğim hiçbir şey Yok diye hızlı gidiyorum Ebru biraz yatıştırdı.

Kırıkkale yolunda durdum anlattıkları doğruydu aslında nede olsa bir ev birde iş mutluluk takıntısı. Ankara'ya doğru geri döndüm arabam var kimseye minnet eylemem dedim. Azda param vardı 2 ay beni idare eder diye düşündüm ilk kiraladığım eve gittik eşyalarında vardı yeter.

Bereket versin biraz kısardık kemeri daha sonra artık bıktım usandım dıbına koyduğumun nasıl kader nasıl felek hep aynı şeyi yaşıyoruz yeter artık çocuğum için yaşayan yepyeni bir Fırat olacaktım

iş aramaya başladım internet üzerinden bulamadım bir iş son kez dolaşatım internette yurtdışında bir iş buldum Almanya da orayada gidemezsin dedi Ebru bende Ankara içinde iş bulmak için iş ayarlayacak kimse yoktu en son bir elektrik işi buldum kafam dinçti artık.

Yaktım birkez daha sigaramı artık mutluluk tan yakmak istiyorum dedim