Mutluymuşum gibi yaptım….
Ama olmuyordu….
Sanki içimdeki diğer Alper dışarı çıkmak için göğüs kafesimdeki kaburgaları çatır çatır kırmak istiyordu….
Sonrada geriye kalan posaya tükürerek atıcaktı belkide…
Doğru olan şuydu ki….
Aslında olmam gereken gibi davranmıyordum….
Bilerek ve istiyerek otopark’a bakmıyordum bile…
Çünkü biraz gevşek davransam soluğu arabanın başında alabilirdim….