Otobüse binmistim ama ne yapacagımıda bilmiyordum havalar artık sogumaya baslamıstı üstümde kalın birseyde yoktu. Vardigimiz gibi otobüsten inip evlerinin yanındaki parka oturdum pek kimse yoktu etrafta saat daha 6 7 civarıydı. Zülali aradim acmıyordu bi kac kere daha aradım yine acmamıstı bende yazmaya basladım cevap vermisti. Evlerinin önünde oldugunu söyleyince git dedi olmaz diye direndim. Israr ediyordum yok gelmiyor ailesini bahane ediyordu ama inandırıcı gelmiyordu. Bu kız daha önce gece yarısına kadar dısarda geziyordu ben haric kimse karısmıyordu ailesinin simdimi aklına gelmisti. Saat ilerliyordu 9 10 derken 11 e dogru gelmisti şarjım oldukca azalmıstı. Ne kadar ısrar etsemde gelmemisti yurdun kapılarinin kapanmasına az kalmıstı. Ama o parkta otururken sanki gözümdeki perde inmişti aslında onun ne kadar egoist kendini düşünen biri oldugunu güvenilmez oldugunu anlamaya basliyordum. Yaşadıgımız seyler aklıma geliyordu kavgaların yüzde 90ı onun yüzünden oluyordu ama nasıl oluyorsa haklı konumuna cıkıyordu hep. Beni sevmediğini hep birinin yerine koyduğunu anlamıştım. Konusmayı bıraktim orda devam etsem yine bi sekilde üste cıkacaktı. Hemen otobüse binip yurda döndüm arkadaslar yine meraklanmıstı ama yüzümde bi üzüntü yoktu o yüzden üstüme gelmediler. Whatsapp ı actıgımda bu baslıktaki pp artık yoktu bende degistirdim bunu görünce ardından bi daha whatsapp a girmedim arkadaslarla takıldım. Sabah uyandigimda oldukca iyidim üzüntü yoktu hala icimde sadece kendime kızgındım bi cok kişi beni bu kız hakkında uyarmisti ben kimseyi dinlememistim. O gün annem aradı Zülali sordu ayrıldık dedigimde annem hic beklemedigim seyler demisti. Bana destek oluyordu onun bi cocuk gibi davrandığını daha iyilerini bulacağımı söylemisti. Şaşkındım acaba baskasımı konusuyordu diye. Annemle hep iyi anlasmısızdır ama böyle konularda hep katı olmuştur. Bu sekil 1 hafta 2 hafta gecmisti hala icimde bi duygu yoktu cok rahatlamış hissediyordum sadece...