2 tane uzun mesaj gelmisti heyecanla okumaya başladım ama o heyecan yavas yavas gidiyordu icimden. Artık ilişkimizin bitmesi gerektigini eskisi gibi olmadigini daha fazla zorlamanin manası yok. Bu sekil uzun uzun yazmıştı, yazmıştı ama bunlar umduğum seyler degildi. Ben o gün beraber vakit gecirecegimizi düşünürken o babamın ölüm yıl dönümünde benden ayrılmıştı. Gözlerim dolmamıştı , üzülememistim ama sinirliydim bunca fedakarlık boşa gitmişti . Tamam güzel zamanlarda gecirdik ama daha geleli 2 ay olmamisti bu kadar çabuk olması bile ayrı koyuyordu. Derse girmemeyi düşündüm ama 4 gün yapmistim bi ders daha girmesem kalacaktım. Mecbur girmistim derse ama girdigim gibi Zülale yazmaya basladım. Ilk basta normal konustum ne oldugunu sordum ancak düzgün bi cevap vermedi yürümedigini felan söyledi. Orda kendimi tutamadim ve icimde ne varsa dökmüştüm bana karsı yaptıklarini ne yapsa affettigimi söylesemde yok olmuyordu tabi bunları söylerken arada küfür etmiyorda degildim. Ben iyice sinirlenmistim ama orda dedigi sey beni daha cok sinirlendirmisti " Böyle konusma seni iyi hatırlayım" kız kafasinda işi önceden bitirmisti ve suçu bana yıkıyordu. Ben iyice dalmis sekilde konusurken hocanin yanimda dikildigini gördüm. "Telefonu cebine koymazsan alırım " bunu diyince mecbur koydum ama içim içimi yiyiyor zaten derside dinlemiyordum. Nihayet ders bitmisti hemen telefonu cikardim birseyler yazmıştı fakat burda konusmak bana yetmiyordu. Evine gidecektim...