Zaman geçiyordu sesler geliyordu ama kimse bana yaklaşamıyordu. Kitapla beraber karanlığa doğru ilerleyip yolu bulmaya çalışıcaktım. Sanki beynimde denizanası ile gergedan gibişiyordu. Değişik sesler duyuyordum beynim patlamak üzereydi. Kitabı ezbere bildiğim için cinleri kovan veya yakında varsa yok eden duaları okuyordum. O esnada sesler kesildi. Rahatlamıştım çıkış tam karşımdaydı. Mağaradan çıktım hemen eve doğru koşmaya başladım gene hava kararmıştı. Derenin önünden geçerken 2 tane uzun ayakları ters siyah ve gözleri olmayan iki insan bana bakıp gülüyorlardı. Altıma sıçmak üzereydim. Sonunda eve varmıştım bu gece uyku yoktu bana kitaba sarılıp beklemeye başladım. Her şey çok anlamsızlaşıyordu neden bir türlü bu olaylardan kurtulamıyordum. intihar etmek istiyordum ama yaşamak çok tatlı geliyor insana her ne olursa olsun. Merdivenden yukarı birileri çıkıyordu. Sesleri duyunca hemen kapıyı dinleme başladım ve gelenlerin kim olduğunu görmek için kapının deliğinden dışarı bakıyordum. Gelenler kimdi ?