Sabah ezanı ile beraber her şey normale dönmüştü ama akıl sağlığım iyice bozulmaya başlamıştı neden direniyordum ki ben annemin katiliydim sonuçta benden intikam alması normaldi. Ben bu hayatta olmasaydım annem yaşıyor ve belki de babam ölmüyecekti her şeyi tak etmiştim. Aklıma bir pgiboloğa gitmek bile gelmişti ama beni direk akıl hastanesine atarlardı. Hocanın bi faydası olmamıştı pgibolog ne yapabilirdi ki hemde bu kadar şeyleri gördüğüm gerçeğine inanmazdı. Sabah olunca içimde bir kuşku vardı kız arkadaşım uyuyordu. Eve alışverişe gitmiştim ve bir sürü çikolata almıştım kapıyı açtığımda manzarayı size anlatamam gördüklerim karşısında sadece ağlamak ve çaresiz bir şekilde karşımdaki manzaraya bakmaktan başka bir şey yapamadım...