Giderken yolda biraz vakit kaybettim, çok ıssız yerlerde oturuyorduk, hocanın evi yani çobanın ise daha da ıssızdı, çok susamıştım 3 saate anca gidiliyordu, küçüklüğümde yemek zütürmek için gitmiştim, oradan hatrımdaydı. Yol bitmek bilmiyordu , susamıştım sanki ileride bir yol vardı suya çıkan oraya uğrayım dedim.

Çeşme hala akıyordu, ama onca senenin ardından biraz dökülmüştü. Lakin gözlerime inanamadım.

Bir çarşaflı kadın vardı, simsiyahtı üstü başı , gözleri dahi görünmüyordu. Biraz yaklaştım bana döndü aniden, gözleri kan çanağı gibiydi beni sürükliyerek ormanın derinliklerine doğru çekiyordu...