Yayla çok soğuktu fazla rüzgar vardı karşıki dağlara sis inmişti dağın yarısına kadar atımla dört nala koştuk fakat daha fazla gitmek mümkün değildi hertaraf taşlıylı ve atımın ayağının kırılmasını göze alamazdım. Attan inip rüzgara karşı yürümeye başladı 2 adım ileri 1 adım geri gidiyordum ayakta durmak bile zorken üstüne üstlük önümü göremiyordum ne olduysa bir anda böyle oldu. Artık ne gücüm kaldı ne birşeyim evdeki hayvanlarımıda düşünerek geri dönmek zorunda kaldım. inmek daha zordu rüzgar arkamdan itekliyordu atıma kadar ulaşıp yürüyerek gittim. Acı sahne benim tavuklarımdada olmuştu hepsi ölmüştü. Ama ineklerim ? Benim tüm varlığım onlardı içeri girdiğimde onları bulamadım kemikleri vardı bakabileceğim yeşil gözler bile yoktu. Ellerimi kafamın arkasına koydum gözlerim dolmuştu oturup duvara dayandım bu yaşımda ağlıyordum güvendiğim mal varlığım onlardı şimdi ne içecektim neyin sütünü satacaktım.