Zamanında teyzemin kızına (o zamanlar yirmili yaşlarında o bense beş bilmedin altı- görücüleri bile geliyordu arada hatta kendi kendime gelin güvey olup ona buna saldıracak derecede kendi kendime kurup durduğumu çok net hatırlayabiliyorum.) aşıktım. Bir gün biz bunlara misafirliğe gittik kahve yapacak bize dibinden ayrılmıyorum elinden tutmuşum nereye giderse kaniş gibi peşindeyim. Mutfağa gittik kucakladı beni tezgahın köşesine oturttu. Bir yandan kahvesini yapıyor diğer yandan benimle ilgileniyor konuşuyor. Ben bir ara sarıldım buna yanaklarını felan öpüyorum derken bir baktım ufak ufak boynuna felan öpücükler konduruyorum. Oda akıllı ol kızarım sana haa felan gibilerinden takılıyor. Dedim seni seviyorum benimle evlen başka kimseyi sevme. Gülüyor o güldükçe ben zannediyorum oda bana aşık. O bana iyi davrandıkça ben daha bir kuduruyorum. Sonra işin cılkı çıktı tabi. Baktım bu ufaktan sinirleniyor hani kahvelerde yavaştan olmak üzere derken annemi çağırdı teyze al şunu başımdan kudurmuş bu demesinmi. Dünya başıma yıkıldı evveliyatnı gibeyim. 2 kızı bir oğlu var. Benm yaş olmuş 22 şugün olmuş bir defa bile kaldırıp kafamı yüzüne bakabilmiş değilim. Arada ufak kaçamaklarım oluyor bakıyorum boynuna felan dudaklarına ellerine. Sonra diyorum bin herif milletin namusuna bakmaya utanmıyormusun. Kafamı tam çevirmek üzereyken tak göz göze geliyoruz. Bakışlarındaki merakı ve acıma mı diyeyim garipsememi yoksa şaşkınlıkmı. O ifadeyi görüp hemen bir yerlere atıyorm kendimi. Kah sigaraya kah su içmeye kah lavaboya.