Yürümeye başladı ve ona eşlik etmemi istedi. Kabul ettim ve yürümeye başladık ama köpekler nedense bizi izlemeyi kesmişti. Biraz uzaklaştıktan sonra aklımdan onu öldürüp buradan sonsuza kadar uzaklaşmak geçti. Ona başımdan geçenleri anlattığımda bana gülümsedi. Neden gülümsediğini anlamamıştım ama olanları bildiğinin farkındaydım. Ağaçlıkları geçip yola çıktığımızda bana git buradan ve bir daha gelme diye söylendi. Şaşırmıştım bana neden yardım ettiği konusunda en ufak bir fikrim yoktu.

Devamlı arkama bakarak yolda yavaşça koşmaya başladım... Uzun bir yol yürüdüm fakat nerede olduğumu bilmiyordum. Tek düşündüğüm o kadının bana neden yardım ettiğiydi. Düşünmeden edemiyordum. Kimdi? Neyin nesiydi? Kim olursa olsun ona hayatımı borçluydum. Bunları düşünerek yürümeye devam ettim. Sonunda kasabanın ışıklarını görmüştüm. içimi kaplayan mutlulukla kasabaya doğru hızla koşmaya başladım. Sonunda kurtulmuştum...