En son ne oldugunu sormuşlardi cevap veremezdim çünkü hala gözlerim doluydu birazcık anlatsam yine aglayacaktim. Insan icinde aglamaktan nefret ettigim icin kendime engel olmaliydim. Iyice üzerime geldiler en son mecbur anlattim ama göz yaşları akmaya baslamisti başımı öne egmistim. Zülal telefonda ara vermedende bahsetmisti daha öncede bahsetmisti ama hic kabul etmemistim. Onuda söyledim orda yüzleri degisti cocuklarin. Buğra diye cocuk vardi bu sefer o konustu" ben bugüne kadar ara verelim diyipte geri dönen kız görmedim" hatta aralarinda iddiaya bile girdiler. Biri haftaya ayrılacaklar dedi biri daha erken dedi. Sinirlenmistim buna ama o an uğrasamazdim kimseyler . Kalkıp lavaboya gidecektim o an kolumu tuttu Buğra" nereye" dedi. Elimi yüzümü yikicam diyince birakti ama yıkarken beni kontrol ediyorlardi. Yikayip döndükten sonra uyuyacagim dedi yatagima girdim zorda olsa uyuya kalmistim. Sabah olunca insan daha farkli düşünüyordu mantik devreye giriyor çünkü. iştahim yine gitmisti ve utaniyordum açıkçası dün gece arkadaslarimin yaninda aglamış olmaktan. Zülal i zarzor ikna etmistim ara vermemeye gizli bi sekilde devam edecektik. Buluşmalarimiz genelde 15 20 dakika uzunlugunda evlerinin ordaki tarla tarzi bi yerde olurdu etrafinda ağaçlar oldugu icin gözükmezdik. Ama ilk orada bulusacagimizda yeri bilmiyordum parkin kenarinda belli olmayacagim bi yerde bekliyordum. Bi yandan Zülale yaziyorum bi yandan ayakta bekliyorum. Orda gelemicem tarzı seyler dedi sinirlenmistim biraz evleri yakinda degildi bunun yaninda çoğu zaman derslerimi ekiyordum. O ara birinin arkamda durdugunu hissettim...