Günler aylar kovaladı birbirini pgibolojik sorunlarım iyice artmıştı ve hayali arkadaşım bile halime üzülüyordu.
Kime ne anlatsam boş dinlemezler beni hiç benim yerimde olmak isteyen halimi hatrımı soran kimse olmadı ki.
Hayali arkadaş sadece benim beynimde gerçekleşen bir şeydi belki bir süre sonra o da kaybolur uçup giderdi.
Ne zaman sokağa çıksam ölüyorum. insanlar hep farklı gözle bakarlardı bana.
Güçsüzleşmiştim ağlamıştım hemde çok.
Kendi hayatımı düzeltmeye çalışıyordum. Bir bulmaca gibi çözerdim hep ama izin vermezlerdi.
Neden yaşadığımı soruyordum kendime neden?
Halende aynı soruyu sorarım kime ne yaptım ben kime ne yaptım.
Bana bu kaderi veren de kim? Kader yok.
Eğer kader varsa beni yaratan sevmiyor galiba.
Çünkü ona bir çok kez dua etmeme rağmen aldırış etmedi.
Bir kere bile kimseden yardım istemeyen ben Allah'a dua etmiştim beni kurtar diye artık.
Başka kimden yardım isteyebilirdim ki? Beni bu hale sokanlarmı?
Saçmalık.