Kameramı aldım ve hastanenin önüne geldim. O an her şey olduğun daha korkunç geldi gözüme. Havlayan köpekler. Yağmur sesi. Gözlüğüme düşen yağmur damlaları. Belkide buraya son girişim olacaktı bilemezdim. Hastanenin büyük kapısını açtım. Girişte nöbetçi vardı. Ona kartımı gösterdim ve içeri girdim. Uzun ve karanlık bir koridor. Şimdiden tüylerim ürperiyordu. Baya yürüdüm morga gitmek için. En sonunda kapıya ulaştım. Artık kalbimin nasıl çarptığını kaburgalarımda hissediyordum. Kapıyı açtığımda pis bir kokuyla karşılaştım. Kolumu burnuma zütürdüm. Ve öyle nefes aldım. içerisi oldukça büyüktü ancak hiç ses yoktu. Işıkları yokladım en sonunda açtım. Lanet olası manzara tam karşımdaydı. Richard ağzında bir bezle bana bakıyordu. Sırtından bir tahtaya bağlanmış bir şekilde bakıyor. Hızlıca etrafına baktım Bolton ortalıkta yoktu. Richardın vücudunda kegibler vardı kan kaybı yaşıyordu. Bu anı fırsat bilerek. Richardı çözmeye çalıştım. Richardın gözlerine baktım bir anda büyüdüler. O gözlerle beraber omzunda hissettiğim darbe hatırladığım son şey oldu. Sonra yavaş yavaş gözlerim kaydı. Richardın kanları suratıma akıyordu. Ve yere çuvallandım.