kuyu

Küçükken köyde yaşardım, 12 yaşıma kadar da köyde yaşadım. Köyler ıssız olur, demek istediğim şehirde yapabileceğiniz bir çok şeyi köyde yapamazsınız. Curcuna yoktur, sessiz ve sakindir. Yıl 1995, Kasım ayındayız hiç unutmam. Gününü pek hatırlamıyorum ama Cuma yada Cumartesi olması lazım, çünkü babamın fındıklık bahçesinden biraz geç geldiği günler, genelde o günler oluyordu. Akşam yemeğini o gelince hep birlikte yer sofrasında yerdik. Gelirken yol üstündeki kuyudan hep su alırdı. O kuyudaki suyun tadını anlatamam; hem buz gibi hemde muazzam bir şekilde berrak, pürüzsüz. O akşam su getirmeyi unutmuştu, yorgundu da biraz, eve girdi ceketini astı, tam yemek yemeye hazırlanacağız; annem suyu sordu. Babam yorgunluğunda verdiği sıkıntıyla ofladı pufladı. Bende üzüldüm adama sabah akşam çalışıyor, “Baba ben gideyim alayım hemen” dedim. Babam “Hava karardı ha dikkat et tilki olur” dedi. Neyse su bidonunu aldım ceketimi de giydim, botlarımla çıktım yola.