Ramazan ayağa kalktı. O klagib sözü söylemeye yeltendi. Bağıra bağıra söylemek istedi. Tam başladı "Bir Ölür B... " daha sözün yarısına bile gelemeden kafasına yediği kurşun ile yere yığıldı. Yerler Al Bayrağımın rengine bulandı. Hani derler ya o Al bayrağa rengini veren şey Şehitlerin kanıdır diye. işte o kan. Dostumun kanı da artık Al Bayrağımın kırmızısına karışmıştı.

3 kişi kaldık. Çok istedik bu şerefsizlere karşı savaşmayı, her bir mermide 1 teröristi kafadan vurmayı. Ama vuramadık. Silahımız dahi yoktu. Koğuştan dışarı çıkamıyorduk.

Aniden kapı kırıldı ve sayılarını tam göremediğim ancak 10'dan fazla sayıda terörist içeri daldı. Ellerinde Ak-47'lerle. Kafamıza vura vura bayılttılar. Hani derler ya Türk Askeri kahramandır, cesurdur diye. işte biz orada kahraman veya cesur olamadık.

Kendimize geldiğimizde bir mağaradaydık. Yukarıdan sarkan bir ip ile bacaklarımızdan bağlı bir haldeydik. Altımızda variller vardı. içleri pislikten ve çamurdan kahverengiye dönüşmüş sularla dolydu.

Başımızda bekleyen terörist hareketlendi ve sanırım kendimize geldiğimizi haber vermek için dışarı çıktı