ilk bölüm üçüncü kısım
eve gittiğimde kapıda ablam ben şok tabi. dakikalarca somurttum onu istemediğimi belirttim(söylemedim) bana dedi "istemiyorsan giderim" diyemedim "gibtir git" diye dedim "kal" nasıl olsa iki güne giderdi. ama ertesi gün elinde dershane kitaplarıyla gelince ağır şoka uğradım. aklımdan bağırmak çağırmak geçti ama bağıramadım, çünkü ağzıma edilebilirdi. gene korktum.

tabi bu arada mta san andreas'a geri döndüm. hani gta sa'nın multisi. orada cit2 serverında oynuyordum. buraları anlamayanlar olacaktır olsun. bir aralar dışlandığım yere kavgacı biri olarak dönüyordum. gerçek hayat umrumda değildi mta sa'da girdiğim ağız dalaşları çok iyiydi. oyun oynamasam ağız dalaşına girerdim. sağolsun babamın kırdığı bilgisayarın harddiskinde ne kadar güvende loglar(yazı dökümleri) hiç bilmiyorum.

gene pazartesi oldu, o günden itibaren okulda hayatım zorlaşıyordu. barıştan bahsetmiştim ya, o beni laf yarışına sokup sonra bana sokuyordu. ben ise öyle gib gib laflar ediyordum. çok uğraşıyordu benimle. hatta o yıllardan beri sölenter, semender gibi tek hücreli isimleri takardı bana, çok alınırdım ama artık pek alınmıyorum. o zamanlar güçsüzlüğün getirdiği bir acziyetti belki alınganlık.

tabi barışla biraz baş edebilsem yan sınıfta idris cemal ve hakan laf sokar sırrı kardeşim ise uf uf çekerdi. öğretmenlerden yediğim laflar aklıma geldi bir de. uyuma, uyuma, en sonunda umursamadılar uyu bana ne aq dercesine. hep derdim "böyle mi öğretmenlik oluyor az ilgilen aq" diye. o zamanlar ilkokulda okuduğum bir baltaya sap olamayan insanları bir öğretmen çıkıp adam ediyordu ve çok iyi insanlara dönüşüyorlardı. bana öyle bir dokunuş 3 yılda hiç olmadı. bu yıl olur gibi oldu ama o da olmayacak. zaten benim hatam birinin kurtarmasını beklemekti bu hataya hala daha düşüyorum.

eve döndüğümde bilgisayar başında kavgalar ederdim. ahmet kaya hala dinlerdim. bir ara soba kurulumu için boru lazım oldu benim de boruyu tutmam lazım oldu, onu hallettik işte benim bir günüm orada harcandı ama aynı evde olsam aynı sobayı kursam keşke diyorum şimdi. insan geçmişinin değerini şimdi iken değil geçmiş iken anlıyor. bari siz yapmayın akıllanın vaktinizin değerini bilin diyecem de size göre de değeri bilinecek bir şeyi yoktur belki.

ilk bölümün üçüncü kısmını da bitirdim.