Ben lise sondayken babamı kaybettim.O dönemler annem kardeşim ve ben epey sıkıntılar çektik ekonomik olarak.O günlerde hep şarap (genelde köpek öldüren) ve sigara kokardım. Dersleri falan salladım babam öldükten sonra ilk bir iki ay.Sonra dedim oğlum ne yapıyorsun kendine gel adam senin bu halini görse çok mu mutlu olur lan amk oğlu dedim ve derslere asıldım. işte tam o dönem okulun en güzelleri listesinde ilk 5 i zorlayan bir kıza aşık olmuştum.Hem kız hem de bütün okul taşak geçmişti benimle. Sonra iyi sayılmasa da ortalama bir üniversite kazandık çok şükür ekmeğimi kazanıyorum gelirim fena sayılmaz geçen baktım kız arkadaşlık isteği yollamış facebooktan buruk bir tebessümle "vay be" dedim ercik ne büyük adam... dur o başka bir muhabbetti. Hayat nereden nereye henüz sivilceli bir ergenken yüzüme bakmayan kız şimdi beni potansiyel koca adayı olarak görüyor. Hani şu beni yanına yakıştırmayan "amaaan ayyaşın serserinin teki o " diyen kız. Velhasılı kelam hayat çok tuhaf neyin ne olacağı belli olmuyor.Ama kıza bir teşekkür borcum var. Belki bana karşı amcıklık etmeyip adam gibi reddetseydi hırslanıp bugünlere gelemezdim. Bugünlere dediğimde çok matah değil ama olsun kendi yağımızda kavruluyoruz işte. Eyyorlamam bu kadar.