Aga bir gün Kral Nabukadnezar kankamlan Babil Asma Bahçeleri'nde geziyoruz. Bir yandan da bahçedeki üzümlerden yiyoruz hoş sohbet muhabbet felan. Neyse işte birden bahçıvanın temizlemeyi unuttuğu dikenli çalıların içinden bir diken Nabukadnezar'ın eline battı. Bende panik oldum kos koca kral yani sonuçta zehir dikenli mi değil mi hayır adama bir şey olsa benim yanımda olacak benden bilecekler mevzuyu. Biz güç bela uğraş dikeni çıkarmaya çalışırken yaprakların ağaçların arasından Hammurabi çıktı. Yüzünde de kocaman bir gülümseme "Zeynep hayırdır ne işin var burda" diyor. Nabukadnezar'ın eline batan dikeni gördüğü halde hiç bir şey olmamış gibi davranıyor hala gülüyor felan. Sinirlerimi bozuyor. Nabukadnezar ile Hammurabi'nin aralarıda limoni yani pek iyi değil. Ben Hammurabi'nin surat ifadesinden anladım bu işte bir parmağı olduğunu. Oda benim bakışlarımdan olayı yavaştan çakmaya başladığımı anlamış olacak ki yakayı ele vermemek için hemen tavrını değiştirdi. Nabukadnezar'ın yanına gitti "kardeşim iyi misin getir çıkarayım dikeni" felan diyip Nabukadnezar'ın elini tuttu. Hammurabi'nin  iki yüzlülük yaptığını görünce ben iyice çileden çıktım. Nabukadnezar'ın elinin üzerinde duran Hammurabi'nin elini tutup sertçe çektim ve dedim ki "abi sen karışma elinin hamuruyla"
Adet yerini bulsun bu da böyle bir anımdır.