O günümü akıllıyım ya güya çaktırmadan kıza bakarak geçirdim. Eve döndüm bi salak ifade var tabi suratta serdal abim laf çakıyor bu ne tip diye. Neyse sonraki gün gittim üstün zekamı kullanarak kızdan önce o oturduğu köşenin yanında oturdum . Pusudayım bekliyorum hani konuşacağımdan değil maksat yakın olmak . Girdi içeri etrafına bakmadan sanki anlaşmışız gibi geldi yanıma oturdu beyler. Beni heyecan bastı tabi ama hiç bakmıyorum o yöne güya yakın olmak için oturdum ama kıza bakan tarafım buz tuttu kıpırdatamıyorum. Kız hafif öne eğildi sanırım göz teması arıyordu öküzlüğü bıraktım baktım bende merhaba dedi o içimi ısıtan sesiyle "Merhaba ben didem" Kızda ki özgüvene hayran kaldım tabi ben nerde o köydeki kızlar nerde bu şehirli melek didem merhaba dedim bende kendimi toparlayabildiğim kadar ki bir ses tonuyla Merhaba bende yuksektenkorkankus. işte orda başladı belki her şey istanbulun girdabına beni sokacak olaylar silsilesi orada ateşlendi .