Ben ayvalikta calisiyorum girdim ise. Orasi biraz olsun unutturmustu bana yasananlari mutluydum en azindan. Sahilde kavun ici dondurma teknesi var orda calisiyorum. Kardesim aklima geldikce uzurldum ama zaman unutturmustu bir nebze. Bize yine haberler geliyordu. En mutlu haber ise kardesimin eve gelmis olmasi oldu. Ben bunu duyunca eve geldim kuzenimle supriz yaptim annemlere. Annemle babam salonda yatiyorlardi kardesimin makineleri ordaydi. Bagliydi hala. Aylarca yerde yattilar. Onlar icin gercekten zordu. Ben 1 hafta kaldiktan sonra tekrar Ayvaliga dondum. Calismaya devam ettim. Yaz bitti eve geldim. Makinelerden kurtulmasi icin nefes antremanlari yaptiriyorduk. Vucuttan hava girisini kapadtiyorduk. 1 dk ya kadar durabiliyordu. Ve mutlu gun gelmisti makineden kurtulmustu. Sadece orda agzi kapatilabilen bir alet vardi. Ucunda hortum cigerlere iniyordu. Ordan nefes alip veriyordu kendisi. Ondanda kurtarmak icin onun kapagini cikarip ters cevirip ayni yere takiyorduk. 2 dk kadar duruyordu. Ve bir sabah okula gitmeden once denedim. Taktim. 1 bucuk dakika gecti. Artik zorlaniyordu. Cikartmam gerekirdi. Ucu gevsemis. Cikarmamla kapaginin icerde kalmasi bir oldu. Hemen annemi uyandirdim. Yuzu dudaklari mosmor olmustu kardesimin.