Evime yeni yeni alışmaya başlamıştım, bir aile apartmanıydı bizden başka bir öğrenci evi de yoktu. Kocaman odam vardı, hayalim gerçekleşmişti bir bakıma,

Düşünsene 1 oda da 3-4 kişi kalırken şimdi kocaman odam vardı, hemen karşı oda da Erdinç kalıyordu, ortaca bir odayı da kiler olarak kullanıyorduk. Mutfak ve banyo muz da bir o kadar geniş ve ferahdı.

Sanki her şey rayına oturuyor gibiydi, belki de dünyam aydınlanmaya başlamıştı bile, ben gözümü açabilsem görebilecektim...

Aslında korktuğum çok şey vardı, kız kardeşim "Ezgi" den yediğim kazıktan sonra "Erdinç" bana kazık atar mıydı?

Atacağını hiçbir şekilde düşünmüyorum aslında ama artık insanlara daha doğrusu, çevremdeki güvenim kalmadı. Bu yüzden ona karşı da olabildiğince temkinli olmaya çalışmalıydım, çünkü belki zaaflarımdan vuracaktı belki de sırtımdan bıçaklayacaktı Kız kardeşim Ezginin yaptığı gibi...