içimi büyük bir telaş kapladı. O an yaşadığım korkunun haddi hesabı yoktu. Ders başladı ve O hala gelmemişti. O ders nasıl bitti bilmiyorum bile tekrar tüm okulu gezdim ama yoktu. Zaten bu anasını gibtiğimin kampüsün de birini bulmak imkansızdı hele adını bile bilmediğin birini bulmak daha da imkansızdı. O an kendime o kadar çok sövdüm ki. Okulda hiç arkadaşım yoktu. Belki yurtlardan birinde kalıyordu ama bu bildiğin samanlıkta iğne aramak gibi bir şeydi.

Kendimi çok suçlu hissediyordum. Tüm gün aptal gibi gezdim ortalıkta. Gece olmuştu ve ben eve yeni geldim. Uyumak istemiyordum yine aynı kabusu görmek istemiyordum. Kendime kahve yaptım.