"Olmaz baba. Bunu yapamam. Sen de yapamazsın. Bırakıp gidemezsin. Ben de seni ölmeden mezera koyamam" diye adamın yüzüne resmen tükürerek bağırıyordum. O ise sanki çok normal bir şey yapıyormuş gibi suratıma bakıyordu. Açıkcası bu duruma sinir olmuştum

"Bak, benim için artık yolun sonu. Tamam belki ölmedim ama hem çok yaşlandım hemde seçtiğim hayat yüzünden oğlumu kaybettim. Benim işim bitti artık. Bütün mal varlığımı sana bırakıyorum. Nasıl istersen öyle kullan. ister benim işleri devam ettir ister başka işlere yönel. Sen bilirsin" dedi ve paltosunun iç cebinden çıkardığı devir işlemlerinin olduğu makbuzları imzalamamı istedi.

Bunları imzalarsam eğer bütün mal varlığı bir anda benim olacaktı. Benim amacım ilk başta bu adamı bitirmekken şimdi yaptığı şeylere bak. Kendi kendini bitiriyor bide yetmiyor beni en başa çıkarıyordu.

Yüzüne dakikalarca baktıktan sonra uzattığı kalemi aldım ve gösterdiği her yeri imzaladım. Artık kral bendim. Ancak hiçte kral olmayı istemiyordum.

Babaya bundan sonrası için ne yapacağını sorduğum da "Sana zamanında verdiğim eve yerleşir sakin bir hayat yaşarım. Benim evide sen alırsın" dedi. Bu iyiydi. En azından hayatını yaşamaya devam edecekti.

Benim de bundan sonrası için daha üst düzey br hayatım olacaktı ve yapacağım ilk işte belliydi

Up beyler up