Bir muddet gectikten sonra hoca arapca konusmaya basladi ben bisey anlamiyordum niye arapca konusuyordu turkce konussa bile anliyorlardi bizi demekki hocanin bi bildigi var dedim ses etmedim bir muddet boyle konustukdan sonra gozum tugbaya kaydi agliyor gibiydi cok net goremiyordum karanlik oldugu icin mum işiklariyla gorebildigim kadardi atakanda uzgun gibiydi ne olduguna bir turlu anlam verememiştim atakan ile tugba arapca biliyorlardi hocanin soyledikleri ile ilgili biseydi sanirim diye dusunmeye basladim en sonunda konusma bitmisti ve hoca işıklari acabilirsiniz dedi atakan ve tugba yerlerinden kalkmiyordu donup kalmişti ikiside kalkip ben actim ışıkları tugba gercekten ağlıyordu atakan ise sadece yere bakiyordu ve en son ise hocaya baktım gülümsemeyle bana bakiyordu ama sahte bi gulumsemeydi bu belliydi sonra sordum noldu hocam kurtuldummu bittimi artık herşey dedim hocanin ağzından şu sihirli kelimeler dökülmüştü evet evladım herşey bitti geçmiş olsun dedi sevincten aglamaya başladım ve hocaya sarildim ama aklıma takılan bir şey vardı tuğba neden ağlıyordu atakan niye üzgün bir şekilde yere bakıyordu