Trafik kazasında 2 kardeşini birden kaybettiği için pgibolojik sorunlar yaşayan, hiçbir şeyi takmayan, kafasına estiği gibi davranan birinin hayat hikayesini okuyacaksınız... Gerçekten sevmiş ihanete uğramış ve kaybetmiş birinin.

Sevdim...
Lisenin son yılıydı. Ortalama bi anadolu lisesindeydim herkes gibi benim de hayalim odtü boğaziçi veya itüydü kimileri gece gündüz ders çalışmakla meşguldü dershane, okul ve ev... Uyku düzenimin tabiri caizse anası gibilmişti. Babam iş dolayısıyla genelde evde değildi tek çocuk olmanın verdiği dez avantajlardan biri olan aşırı üstüme düşülmesinden dolayı sürekli ders çalışmaya mecbur bırakılıyodum. Okulda genellikle tenefüse bile çıkmayıp soru çözüyoduk tabi herşey bu şekilde devam etmedi. belli bi süre sonra çoğumuz sıkılmaya başlayıp boş derslerimizde bahçede kantinde oturmaya başladık ve yavaş yavaş da dersleri boşlamaya. Yine bahçede oturduğumuz bi günde gördüm onu... hayatımın en kötü yıllarını geçirmemi sağlayan insanı... arkadaşıyla bi bankta oturmuş bi şeyler konuşuyodu. Kızıl saçları ve aynı renk çilleri vardı çok güzel bi kız değildi o an beni etkilediğini de söyleyemem zaten ama nedense onu gördüğüm ilk anı hiç unutmam.