1.7.2089. 11.34

Uzun bir zaman sonra uyandım kanım donuyordu. Malum buzdan çıktım. Burda yaz olmasına rağmen ne güneş vardı ne de yağmur ne de kar. Etrafımda kimse yok. Oksijen fazla yoktu bu yüzden ağaçlık alan bulmalıyım.

1.7.2089 15.28

Ne ilginçtir ki bir ağaç bulabildim. Kendimi Brezilya'da dondurtturmuştum. Şimdi ise yağmur ormanlarındayım galiba. Yerde bulduğum kağıtta "roketlere son 53 kişi, yerinizi ayırtın" yazıyordu. Belkide insanlık uzaya yayılmıştır.

1.7.2089 22:16

Yerdeki izleri takip ederken biraz su buldum. Ama bir birikinti değil bir matara idi. Ve su biraz sıcak. Bu buralarda hala birkaç insan var demek. Bu beni azda olsa ümitlendirdi.