Umarım ben etrafı incelerken dışarı çıkmıştı ve biraz sonra gelecekti. Farklı bir senaryo düşünmek nöronlarıma darbe niteliğindeydi. Fırsattan istifade gitarı aldım elime ve J.S.Bach ın air on the G String parçasını çaldım. Bu parçaya da fetişim olduğunu inkar edemem. Gitarın tellerine dokunurken kendimi evrenin bir parçası gibi hissetmeye başladım . Mekan kararmaya başladı. Sol çaprazımda duran iki koltuk ve elimdeki gitardan başka bir şey göremez oldum. Gitarın tellerine de son birkaç parmak darbesi daha indirdim. Kollarım karıncalanmaya başladı. Sahneden düşecek gibi olduğumu hissedince sahneden indim koltuğa oturdum. Kafamı geriye yatırıp gözlerimi kapattım. Bir şeyler ters gidiyordu. Bir şeyler her zamankinden daha fazla ters gidiyordu. Ardından bir gıcırtı sesi duydum. Ezelin geldiğini ve beni bu durumdan kurtarıp evime zütüreceğini düşünerek ümitlendim. Adımlar yaklaşıyordu. Gözümü güçlükle de olsa araladım fakat kimseyi göremedim. Sonrasında laaaps diye bir ses ve alnımda yanma hissi... Parmaklarını ağzımın önünde birleştirip üfle dedi. Arkama geçmiş gavat... Çocukluğumda dnama işlenen yüksek üfleme güdüsü yüzünden üflemek mecburiyetinde kaldım. Bu nöronlarımı harekete geçirmiş ve vücuduma enerji vermişti. Gözlerimi açtım ve doğruldum. "Kimsin sen?" dedim. Birkaç adım attı önümdeki koltuğa oturdu. Rüyalarımdaki tecrübeyle onun morpheus olduğundan şüphelendim. Fakat karıncalanmış beynim ve karanlık mekan yüzünden seçemiyordum. "Benim kim olduğumu çok iyi biliyorsun... Asıl sen kendini tanıyor musun?" dedi bana. Bu lafın ardından sinirlendim "offff manyaaak lafff gizemini gibtiğimin oğlanı" dedim ve sinirimin verdiği gazla " Ben ki sultanlar sultanı hakanlar hakanı... odasının ve cenırıl mobayl telefonunun sahibi... Evinin tostcusu Ezelin komşusu... " derken içimden takunu çıkarma sesleri yankılanıyordu. Ardından yineledim "sen kimsin?" "bense fransa vilayetinin kralı fransuvayım" dedi . Espriden de anlıyordu züt. "neden burda olduğunu biliyor musun neo?" dedi.