Olayın akışına kapılıp kendimi Polat Alemdar gibi hissettim. Ezel " beni takip et" dedi. Kollarımı aça aça yürüyerek Ezelin hafif araladığı kapıdan içeri girdim. içerisi lağım gibi kokuyordu. Etrafı gözlemlemeye başladım. Mekanın kapıya göre sağ tarafında mini bir bar ve iki üç bar taburesi vardı. Tam karşımda iki büyük koltuk karşılıklı olarak yerleştirilmişti. Sol tarafta ise minik bir sahne vardı. Sahnede de bir sandalye ve ona dayanmış bir gitar vardı. "dıbınakoyayım ezel nereye getirdin biz-" diyecektim ki ezelin yanımda olmadığını fark ettim. " ezelll! ezel nerdesin dıbınakoduğumun huursu!" Mekanda benden başka çıt çıkmıyordu. "ismini gibtiğimin kızı nerdesin lan" dedim "huur eyşan!"...