Olayları iyice kabullenmiş yavaş yavaş teslim oluyor, ruhumun zayıfladığını enerjimin azaldığını hissediyordum. Gerekli olmadıkça odamdan çıkmıyordum.
Yine bir gün odamda otururken, telaşlı bir şekil de babam odaya girdi.
Yanında ki hocayı göstererek ''hocam oğlum bu" dedi. Bense şaşkın bakışlarla hoca ile göz göze geldim.
Hoca bir şeyler okumaya başladı bense beynime iğne batırılırcasına acı çekmeye kulaklarımı tuttuğumu ve bayıldığımı hatırlıyorum sadece.
Uyandığımda babam ve annem yanımdaydı. Annem ağlıyordu hoca da kağıtlara bir şeyler yazıyordu. Noldu diye seslendim hepsi birden dönüp bana baktı. Annem sarılıp " oğlum noldu sana böyle" diye ağlıyordu.
Kollarımdaki ip izlerini ve acısını fark etmem uzun sürmedi. Olanları hocadan duyduğumda kendi halime hiç bu kadar üzülmemiştim.
Hoca bana yaşı ve boğuk sesi ile "odaya girdiğimde dua okumaya başladım ve sen baban ve bana saldırdın. Seni bağlamak zorunda kaldık." dedi. Kendimde değilken yaptığım şeylerin en özet halini anlatmiştı sanırım. Daha sonra babamı detaylı anlatması için ısrar ettim.
Babam, bana ait olmayan bir sesle küfürler ettiğimi annemden nefret ettiğimi ve "sen benim çocuğumu aldın bende senin alacağım " dediğini dedi. Annem bu yüzden ağlıyor kendini suçlu görüyordu.