Bu dıbınakoduğumun pgibolojik sorunu yüzünden hayatın gerçekliğini tam olarak algılayamıyordum. Yakın bir tarihte dışarıya çıkmamanın verdiği gafletten olacak ki yarı karıncalı görüyordum çevremi. Bu sorunu gibtir edip ezele biraz ramiz dayı taklidi yaptım ve "gerçi sen daha iyi bilirsin ehehe" dedim. Güldü amk huursu. Akşam olduğundan hava kararmıştı lakin akşamın tonları biraz alacalıydı. Beni nereye zütürüyordu bu kevaşe anlamış değildim. Dışarı çıkmıyor olmam semtimi bilmiyor olacağım anldıbına gelmiyor beyler. Fakat sanki zihnim evrenin bu kompleks yapısı içinde kaybolmuş. Bir tek sıradanlığa sürüklenen bedenim kalmıştı. "Kızım gelmedik mi lan hala?" " beynim gibildi dıbınakoyim" dedim. "Sen de amma sabırsızsın bee " dedi. " Bee mee hayırdır dıbınakoyim" demeye kalmadan " heh geldik işte burası " dedi. Mekana baktığımda kafe mafe yazmıyordu. Silim şeydi hiç yazmıyordu dıbınakoyim. Karanlık ve gizemli bir yapısı olsa da içerden pavyonvari pembe led ışıkları geliyordu. Tabelasında playboy sembolüne benzeyen kocaman bir beyaz tavşan vardı. Ve altında eğik bir puntoyla "gerçek dünyaya hoşgeldiniz... " yazıyordu.