johan soderberg

rock the nations festivaline geleceklerini duyana kadar ilgilenmediğim gruptu amon amarth. sonra bir gazdır gitmeye başladı, festivale geleceğini duyan herkes 1 şarkı.. 2 şarkı dinleyip dayanamayıp 5-10 şarkı daha dinliyordu. nette en fazla tavsiye edilen metal grubu tartışmasız isveçli 'yarmalar'dı. işin ilginci muhtemelen 1-2 hafta önce dinlediği grup için 'abi yeni mi dinledin' diye şaşanlar türedi. zaten takipçileri de vardı elbet de, artık o kadar çoktu ki bu azılı amon amarth fanları, bugüne kadar nerdeydiniz dedirttiler. ben de dinledim sonra. 1 şarkı.. (bleed for ancient gods idi) 5 şarkı derken vuruldum. anlatıldıkları kadar varlardı. once sent from the golden hall discman'den çıkmıyordu. victorious march'ı dinlerken her şeyi yapabileceğime inanıyordum. ( (bkz: #9774929)) konserde ayrı güzellerdi, hala unutamadığım konserler listesinde rtn performansları.

cepten de yemediler hiç, fate of norns mükemmel bir albümdü. misal pursuit of vikings 2000'lerin en büyük death metal marşlarından biridir hala, kimisi için en büyüğü. barlarda çaldığı zaman serinleme sebebidir, herkes pervaneye * başlar çünkü.

amon amarth bir şarkısıyla yıllarca her dinleyişte insanın ruhunu alıp gezdirebilen (çok kıl bir yorum oldu evet), hem coşkusuyla, hem öfkesiyle, hem hüznüyle kamyon çarpmışa çevirebilen gerçekten de saygın bir grup.

ve ne güzel ki her kulağa hitap etmiyor. tüm bu özellikleri çok sert ve yoğun sound'lu bir müzikte bir araya topluyorlar. gerçekten metal bir grup çünkü.
samimiler, sahnede gülerek sakal! sallıyorlar, şerefe diye bağırıyorlar. sonra olabilecek en sert müziklerini icra etmeye başlıyorlar.

şimdi de with oden on our side ile huzurlardalar. . under the northern star'ı dinliyor ve kendileri için ne desek az diyorum. büyüksünüz m/